ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ: "ΌΠΟΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ"

(...)Δεν γνωρίζουν πως η συγγραφή είναι μια διαδικασία μοναχική. Ίσως να φαντάζονται πως όποιος γράφει δημιουργεί μια in vitro πραγματικότητα μέσα στην οποία καταλήγει να ζει. Πιστεύω πως δεν είναι έτσι. Μια τέτοια παραδοχή αποτελεί το συνομολογημένο ψεύδος, το αναγκαίο για την ματαιοποίηση του γράφοντος και την ριζική αποκοπή του από τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των ανθρώπων του καιρού του. Όποιος γράφει, στους συνανθρώπους του απευθύνεται και την επικοινωνία επιδιώκει. Η έκφραση δεν είναι μεταφυσικό είδος ούτε αόριστο μέγεθος. Έχει αιτία και σκοπό.

Άλλο η γραφή άλλο ο αυτισμός. Άλλο η αγωνία για τη ζωή και άλλο η ναρκισσιστική καθήλωση και η φαντασιοκοπία. Είναι αλήθεια πως ο λόγος της πεζογραφίας, της ποίησης, της στιχουργικής είναι ο λόγος των μεταφορών και των μετωνυμιών. Είναι επίσης γεγονός πως διαφέρει ουσιωδώς από τον λόγο των τρεχόντων συναλλακτικών ηθών, τον αναφορικό λόγο των επιστημών, τον χαρίεντα λόγο των κοινωνικών συναναστροφών, τον διτιμο λόγο της ψυχανάλυσης. Τους εμπεριέχει όμως όλους αυτούς εν δυνάμει και εν συνόψει χρησιμοποιώντας δείκτες και εικόνες. Και αυτή είναι η ισχύς του. Προσοχή: η γραφή δεν είναι παραλήρημα αν και ενίοτε η γραφή γίνεται γραφικότητα. Απεχθάνομαι τον λυρικισμό, τον μελοδραματισμό, το φολκλόρ και την υποκρισία"




(ΠΟΙΕΙΝ)