"ΗΔΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗ"

Αναφορά του Michel Volkovitch στην ποίηση του Γιώργου Χριστοδουλίδη, Βιβλιοπωλείο Le Monte en l’ air, Παρίσι, 27.05.2017

 

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε το 1968 στη Μόσχα. Ζει στην Κύπρο, τη χώρα των προγόνων του, όπου ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Σήμερα, όμως, μας επισκέπτεται ως ποιητής, δημιουργός έξι συλλογών, ευρέως αναγνωρισμένος στη χώρα του και αποδέκτης πολλών βραβείων, με μεταφράσεις σε περισσότερες από δέκα γλώσσες.

Η πιο πρόσφατη συλλογή του, Πληγείσες Περιοχές, μεταφράστηκε εξ ολοκλήρου στα γαλλικά το 2016  από τον Μισέλ Βόλκοβιτς για τον εκδοτικό του οίκο Le miel des anges. Μέσα από αυτή τη συλλογή, που θα απαγγείλει η Δήμητρα Κοντού, θα γνωρίσουμε την ποίηση του Χριστοδουλίδη.

Η σύγχρονη ποίηση είναι κατά τόπους μάλλον δυσπρόσιτη. Η ποίηση του Χριστοδουλίδη είναι ευπρόσιτη και λιτή, τουλάχιστον μορφολογικά. Η ουσία της, πάντως, αποκαλύπτει ενδελεχή επεξεργασία, συχνά περίπλοκη και ενίοτε αινιγματική. Είναι ποίηση που μιλά χωρίς να υψώνει τον τόνο της φωνής, περιγράφει με ύφος οικείο, με τρυφερότητα, παιδικές αναμνήσεις και σκηνές από την καθημερινότητα. Περιλαμβάνει υπεραγορές, γάτους, γέρους, παραμονές στο νοσοκομείο, και κυρίως την πανταχού παρούσα οικογένεια: παιδιά, γονείς, παππούδες, ζώντες και μη. Και όπως πάντα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι νεκροί είναι πιο ζωντανοί από οπουδήποτε αλλού. Οι νεκροί που συναντάμε εδώ «γιορτάζουν στο κέντρο της πόλης».

Υπάρχουν όμως, στα ίδια ποιήματα, φρικτά φαντάσματα. Κι όπως πάντα, στους Κύπριους, η επίμονη ανάμνηση της τραγωδίας του 1974. Από αυτή την άποψη, ο τίτλος της συλλογής είναι εύγλωττος. Η πληγείσα περιοχή είναι κατά πάσα πιθανότητα και εν πρώτοις η ίδια η Κύπρος, μαζί με τη δοκιμαζόμενη ανθρώπινη ζωή. Σε ένα ποίημα, ο ποιητής δηλώνει αυτοαναφορικά «δεν είχα αρκετή οργή». Κι όμως, είναι ψηλαφητή η οργή του σχεδόν παντού, κι ας είναι συχνά τυλιγμένη σε πέπλο μέσα στην ωραία ποίηση του Χριστοδουλίδη που τόσο έντεχνα αναμειγνύει ηδύτητα κι οδύνη.