ΛΑΛ-ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΝΘΙΜΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ:"ΕΝΑ ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΑΝΤΙΩΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ"

Σημείωμα του ποιητή και και κριτικού Παναγιώτη Νικολαϊδη




Με την όγδοη και ώριμη από πολλές απόψεις ποιητική συλλογή Λαλ. Γνωστοποίηση πένθιμου γεγονότος (Κουκκίδα 2022), ο ποιητής και δημοσιογράφος στο επάγγελμα Γ. Χριστοδουλίδης δίνει ποίηση δροσερή και ευφάνταστη, διαποτισμένη από γνήσιο ποιητικό αίσθημα και ανατρεπτικό βλέμμα. Όπως υποδηλώνει ο πολύσημος τίτλος του βιβλίου, η υπαρξιακή αβεβαιότητα, τα διλήμματα, ο κοινωνικός προβληματισμός, οι φόβοι και το άγχος για το οδυνηρό πέρασμα του χρόνου, αποτελούν και σε αυτή τη συλλογή του Χριστοδουλίδη τα κυρίαρχα θέματα της ποίησής του που φωτίζουν ενίοτε με το μαύρο φως της φθοράς και ενίοτε με το φως της ελπίδας την ενηλικίωση, τον θάνατο, την ιστορία, την κοινωνία, τον έρωτα και την ποίηση αδιάλειπτα και οργανικά, δημιουργώντας ένα αισθητικά λειτουργικό ποιητικό σύμπαν που αποπνέει αγάπη για τον άνθρωπο και την τέχνη.

Όπως αποδεικνύει η ανάγνωση του συνόλου του έργου του Χριστοδουλίδη, ο ποιητής γράφει τους ισχυρότερους του στίχους όταν εκκινεί από τα προσωπικά του βιώματα και γίνεται εξομολογητικός. Το βιωματικό υλικό, ωστόσο, δεν εξασφαλίζει από μόνο του υψηλό ποιητικό αποτέλεσμα, αλλά πραγματώνεται επιτυχώς σε αισθητικά λειτουργική ποίηση πρωτίστως χάριν της ισχυρής, οικειωτικής δύναμης του στίχου. Και στην περίπτωση του Γ. Χριστοδουλίδη, η δύναμη του στίχου του οφείλεται πρωτίστως στον επιτυχή, τις περισσότερες φορές, ποιητικά συγκερασμό μιας συγκρατημένης συγκίνησης με ένα διανοητικό-στοχαστικό στοιχείο, προϊόν ανήσυχου προβληματισμού και άγρυπνης σκέψης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ποιητικός ρεαλισμός του Χριστοδουλίδη, μπολιασμένος και σε αυτή τη συλλογή με το εξωλογικό στοιχείο, τροφοδοτεί με ποιητικό οξυγόνο τις κυρίαρχες θεματικές του βιβλίου προσδίδοντας εκφραστικότητα στην ποίησή του. Έχουμε, με άλλα λόγια, ένα βιβλίο Ποίησης, το οποίο παρά τον απαισιόδοξο τίτλο του που συνδηλώνει το τέρμα-τέλος, αποτελεί στην πραγματικότητα ένα πολύ ζωντανό κείμενο που φιλοδοξεί να επεκτείνει τις μέρες του εκτός χρόνου, σε ένα γλωσσικό και ηθικό επέκεινα, και αποτελεί, εντέλει, ένα λυτρωτικό σημείο εναντίωσης προς τον χρόνο και τον θάνατο. Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα, Γιώργο αφαιρεί διαμιάς τη γνωστοποίηση του πένθιμου σκότους.