"ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΜΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ"

 

Συνέντευξη στον Φιλελεύθερο με την ευκαιρία της κυκλοφορίας της έκδοσης από την Αρμίδα,100 μεταφρασμένων στα αγγλικά ποιημάτων μου που διατίθεται στην Κύπρο από τα βιβλιοπωλεία Public, Σολωνειο , Πάργα και ηλετρονικα από την Αρμιδα. Επίσης στη Βρετανία από επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.

-Κυκλοφόρησε η πρώτη αγγλική έκδοση 10

0 επιλεγμένων ποιημάτων από την 25χρονη ποιητική πορεία σας. Τι σημαίνει αυτό για σας;

 

Είναι μια στιγμή που σε κάνει να αναστρέφεις το βλέμμα στο δρόμο που διανύθηκε. Διερωτάσαι τι έκανες μέχρι τώρα και αν αυτό αφορά τον αγγλόφωνο αναγνώστη. Είναι μια πόρτα που άνοιξε χάρη στη μεταφράστρια των ποιημάτων, Δέσποινα Πυρκεττή, και τον εκδότη της Αρμίδας, Χάρη Ιωαννίδη, τους οποίους ευχαριστώ. Η Δέσποινα εφαρμόζει μιαν ιδιαίτερη μεταφραστική πρακτική, αφουγκράζεται φωνές, που στο πρωτότυπο μπορεί να μην ήταν παρά ψίθυροι, και τις ενσωματώνει μέσα στις ιδιαίτερες περιστάσεις της γλώσσας υποδοχής. Η μετάφραση μεταφέρει τους στίχους μου στις όχθες της αγγλικής, όπως τα πλοία τούς Κύπριους μετανάστες στην Αγγλία τη δεκαετία του ‘50. Εύχομαι όσοι αγγλόφωνοι αναγνώστες προσεγγίσουν το βιβλίο μου, να ανακαλύψουν ότι εδώ, πάνω σε αυτό το ωραίο νησί, γράφεται ποίηση που δεν την ήξεραν και τώρα θέλουν να την μάθουν. 

 

Το γεγονός ότι είσαστε δημοσιογράφος πόσο έχει επηρεάσει το ποιητικό σας έργο;

 

Οτιδήποτε είμαι ή γίνομαι τροφοδοτεί και την ποίησή μου. Οτιδήποτε δεν έχω γίνει και θα μετρούσε αν γινόμουν, το ίδιο. Η δημοσιογραφία μού έμαθε τη σπουδαιότητα του εφήμερου στη ζωή των ανθρώπων ώστε, είτε να το αποφεύγω στην ποίηση, είτε να το μεταποιώ, επιχειρώντας να αποκαλύψω τις διαχρονικές του όψεις. Με αυτόν το τρόπο, όλα τελειώνουν χωρίς τίποτα να παύει να υπάρχει.

 

-Ποιες είναι οι πιο σημαντικές επιρροές που έχετε ως ποιητής; 

 

Ένα ποίημα ολοκληρώνεται σε χρόνο πολύ λιγότερο από τον χρόνο που χρειάζεται μέχρι να διαβαστεί από τον αναγνώστη. Ο αναγνωστικός χρόνος μετριέται με χρόνια και δεκαετίες. Η μεγάλη λογοτεχνία και η αίσθηση μιας προαιώνιας υπαρξιακής οφειλής σε αυτούς που εξέλειψαν και σε εκείνους που θα προσέλθουν, με διαμόρφωσαν ως ποιητή, αλλά κυρίως, ως άνθρωπο. Από ένα σημείο και μετά, συνειδητοποίησα ότι με συγκλονίζουν και ποιήματα που ήταν θαμμένα στις αμμοθίνες του χρόνου, για τα οποία οι συγγραφείς τους προσδοκούσαν πως κάποτε θα φυσήξει, θα αναδευτεί η άμμος και θα διαβαστούν. 

 

-Πόσο δύσκολο είναι το «κυνήγι» των λέξεων για να γραφτεί ένα ποίημα;

 

Οι λέξεις αποτελούν το μεταφορικό μέσο της ποίησης. Οι πιο εξεζητημένες λέξεις μέσα σε ένα ποίημα δεν σημαίνουν πολλά. Αν ο ποιητής έχει να δώσει, τότε είναι που οι λέξεις φωτίζονται, αναδιατάσσονται, και του αποκαλύπτουν το δρόμο προς το ποίημα. Οι ίδιες λέξεις, σε διαφορετική διάταξη, μπορεί να σημαίνουν κάτι άλλο, εξού και η αξία του ρυθμού, της ανάσας του ποιήματος, στο επέκεινα της γλωσσικής του υπόστασης. 

 

-Γράφοντας ποίηση ανακαλύπτετε ένα μέρος του εαυτού σας;

 

Σε μια εποχή που η αξία της ανθρώπινης ζωής κυμαίνεται όπως οι συναλλαγματικές τιμές στα διεθνή χρηματιστήρια, γράφω ποίηση με την αναπνοή του ετοιμοθάνατου, αυτού που του επιτρέπεται να ρίχνει στα πράγματα μια τελευταία ματιά.

 

-Σε τι περιβάλλον σας αρέσει να γράφετε; 

 

Οι κοσμικές ταχύτητες είναι πια ασύλληπτες. Δεν έχω την πολυτέλεια της προτίμησης. Γράφω οπουδήποτε, με την αγωνία κάποιου που θέλει να ρουφήξει λίγο φως από το σκοτάδι.