IL RUMORE DELLE LORO PAROLE

Il rumore delle loro parole*
ad Oreste

Mi ricordo
il primo giorno di scuola
ho pianto di paura
appena la mano di mia madre si allontanò.
Non certo per la paura dei maestri
gli esaminatori
i compagni sconosciuti
più tardi gli ufficiali dell’esercito
i professori dell’università
portatori di conoscenza inavvicinabile.
Avevo paura delle loro parole
Dure e inaffettive
come le noci vuote quando si spaccano
mentre le parole di mia madre
nascevano con amore.
Così ora
mi viene il sospetto che la stessa paura prende mio figlio
parole gli preparo il mattino
parole dolcissime amorevoli
da portare via con sé
per proteggerlo
quando il rumore delle parole estranee
l’ho circonderanno.



Ο κρότος των λέξεων τους

στον Ορέστη

Θυμάμαι
την πρώτη μέρα στο σχολείο
έκλαψα από τρόμο
μόλις το χέρι της μάνας μου
αποσύρθηκε.
Δεν είναι ότι φοβόμουν τους δασκάλους
τους εξεταστές
τους άγνωστους συμμαθητές
αργότερα τους αξιωματικούς στο στρατό
τους προφέσορες στο πανεπιστήμιο
φορείς μιας απρόσιτης γνώσης.
Τις λέξεις τους φοβόμουνα
σκληρές δίχως αγάπη
σαν άδεια καρύδια την ώρα που σπάζουν
ενώ της μάνας μου οι λέξεις
ήταν πλασμένες στη στοργή.
Ετσι τώρα
που υποψιάζομαι στον γιό μου τον ίδιο φόβο
λέξεις του ετοιμάζω τα πρωινά
λέξεις γλυκύτατες και αγαπητικιές
να τις παίρνει μαζί του
να τoν κρατάνε
όταν ο κρότος των ξένων λέξεων
τον περικυκλώσει.
*Το ποίημα μου "Ο ΚΡΟΤΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥΣ" από τις "Πληγείσες Περιοχές/Γυμνές Ιστορίες, Μελάνι, 2016, μεταφρασμένο στα ιταλικά από την Αλεξάνδρα Ζαμπά την οποία θερμά ευχαριστώ