ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ/ DESESPOIR

Όταν μιας ώρας κέρδη τους 

ή το ετήσιο μέρισμα των μετοχών τους ισούνται ή ξεπερνούν μαζί όλους τους μισθούς της ζωής σου και τα έξοδα κηδείας 
όταν το χαρτζιλίκι των παιδιών τους τα σπορ αμάξια που τους αγοράζουν είναι όλα της ανεργίας τα επιδόματα όλα τα συσσίτια στους μαθητές που ο ένας μετά τον άλλο λιποθυμούν από ασιτία 
ή την ώρα που διαμοιράζεται το γάλα 
κι αλείβεται το ψωμί με φτηνή μαρμελάδα
 κρύβονται από ντροπή στις τουαλέτες των σχολείων 
να μη φανεί ότι δεν πήραν πρόγευμα 
ότι δεν είχανε λεφτά για την καντίνα 
διότι ο πατέρας τους κείτεται μήνες ανήμπορος 
σε κιτρινισμένο στρώμα 
ενώ η μητέρα τους καθαρίζει σκάλες 
την ώρα που οριστικά φυλλοροεί το απαλό της χάδι 
πάνω στο κρύο μάρμαρο 
όταν με την αφθονία των εδεσμάτων   
στις λαμπερές τους δεξιώσεις 
ένεκα νηπενθούς γαμήλιας επετείου 
(ή πένθιμης απώλειας προσφιλούς) 
επιτυχών εμπορικών συναλλαγών 
ή κολοσσιαίων συγχωνεύσεων 
διασκεδάζοντας με αυλικούς της εξουσίας 
κάνοντας γενναιόδωρες εισφορές 
για τις προεκλογικές τους εκστρατείες 
κρυφίως αλλά με στενοχώρια για την κατάσταση 
στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος 
θα μπορούσε να ταϊστεί ένα κομμάτι αυτού του πεινασμένου πλήθους 
που έρπει στιγματίζοντας ιστορικές πλατείες 
την ευπρέπεια της ηθικής τους 
κι αν τυχόν κάνει να σηκωθεί 
θα καταρρεύσει πέφτοντας σε προκατασκευασμένους ομαδικούς τάφους 
όταν εγώ χτυπημένος από επίμονη βρογχίτιδα 
πολύ καπνό και αδιάκοπη ροή απελπισίας 
τίποτα δεν μπορώ να κάνω για όλα αυτά 
και μόνο να γράφω μπορώ μόνο να γράφω ποιήματα 
λαξεύοντάς τα σε τόξα και στίχους 
τροχίζοντάς τους σε βέλη 
για να σημαδεύω χωρίς μάτια χωρίς μάτια πια 
τα απεχθή είδωλά τους 
δίχως κάποια έστω πιθανότητα επιτυχίας.

Quand une heure de leur gain

Ou le dividende annuel de leurs actions

Valent ou dépassent au total

Tous les salaires de ta vie

Et les dépenses pour les funérailles

Quand l’argent de poche de leurs enfants

Leurs voitures de sport qu’ils leur achètent

Représentent toutes les allocations de chômage

Tous les repas des étudiants

Qui l’un après l’autre de faim s’évanouissent

Ou au moment de la distribution du lait

Et que le pain est enduit de marmelade bon marché

Ils se cachent de honte

Dans les toilettes des écoles

Pour ne pas qu’on se rende compte

Qu’ils n’ont pas eu de déjeuner

Qu’ils n’avaient pas les sous pour la cantine

Parce que leur père croupit depuis des mois impuissant

Sur un lit jauni

Pendant que leur mère nettoie les escaliers

A l’heure où elle effleure une dernière fois

De sa caresse légère le marbre glacé

Quand avec la profusion de nourriture

Dans leurs réceptions lumineuses

Eu égard au deuil il y a cérémonie de mariage

Ou la perte tendrement endeuillée d’un être cher

Échanges commerciaux réussis

Ou fusions colossales

S’amusant avec des courtisans du pouvoir

Faisant des propositions généreuses

Pour leurs campagnes préélectorales

En cachette mais dans l’inquiétude

Pour l’état où se trouve le pays

On pourrait nourrir

Une partie de ce peuple d’affamés

Qui rampe en stigmatisant sur des places historiques

La bienséance de leur moralité

Et s’il fait mine de se lever

Il finira par tomber

Dans des tombeaux collectifs préfabriqués

Quand moi

Frappé par une bronchite qui dure

Beaucoup de fumée et d’écoulement ininterrompu de désespoir

Je ne peux rien faire pour cela

Je ne peux qu’écrire

Seulement écrire

Des poèmes sculptés en arcs

Et des vers aiguisés tels des flèches

Pour que je puisse viser

Sans yeux

Désormais sans yeux

Leurs répugnantes idoles

Sans même le moindre

Soupçon de réussite.

Traduction Marianne Catzaras