Η ΔΥΣΗ ΔΥΕΙ

 

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Γιατί τόση «αγάπη» και αρωγή από τους Δυτικούς και το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία; Γιατί τόση «αγάπη» και αμέριστη υποστήριξη από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ σε μια χώρα που δεν είναι καν μέλος της ΕΕ; Η Κύπρος «στρατηγικός εταίρος»-σύμφωνα με δηλώσεις των Αμερικάνων- των ΗΠΑ και μέλος της ΕΕ εδώ και 20 σχεδόν χρόνια(!), δεν μπορεί να εξαργυρώσει σε αυτά τα 48 έτη από 1974, που βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή, ούτε μια μέρα τέτοιας «αγάπης» και «συμπαράστασης»…Υπό κατοχή από μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ… 

To ίδιο και η Ελλάδα-χώρα μέλος τους ΝΑΤΟ και ακόμη πιο παλιό μέλος της ΕΕ. Ο εναέριος της χώρος έχει γίνει τρυπητήρι από τα τουρκικά μαχητικά, ο θαλάσσιος χώρος της παραβιάζεται ασύστολα από τις φρεγάτες του Ερντογάν, το νόμιμο δικαίωμα της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια παραλύει μπροστά στην τουρκική απειλή του casus beli. 

Στην πρώτη περίπτωση η Δύση κραυγάζει:" Σταματήστε τον εισβολέα, πολεμήστε τον μέχρι τέλους. Θα σας δώσουμε όπλα, κι άλλα όπλα". Στη δεύτερη " Βρείτε τα, η ένταση δεν βοηθά"!

Γιατί λοιπόν η ΕΕ για μια χώρα-μέλος της και η ΗΠΑ με τους συμμάχους τους για μια χώρα «στρατηγικό τους σύμμαχο» δεν είναι το ίδιο ή έστω παραπλησίως ευσυγκίνητοι όσο είναι με την Ουκρανία; Είναι οι οιμωγές των αθώων του ουκρανικού λαού πιο βροντώδεις και σπαρακτικές από εκείνες των καθημαγμένων του υπόλοιπου κόσμου; Είναι τα τραύματα τους πιο διαμπερή; Υπάρχουν σταθμίσεις στην αξιολόγηση των θυματοποιούμενων; Υπάρχουν κατηγοριοποιήσεις σε θύματα που έχουν ανάγκη κολοσσιαίας στρατιωτικής βοήθειας και σε θύματα που δεν έχουν ανάγκη για τίποτα;

Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μου απλή και δεν εστιάζεται μόνο στο κεφάλαιο στρατηγικά συμφέροντα. Η Ουκρανία και εισβολή της Ρωσίας σε αυτήν , θεωρούν οι δυτικοί, ότι νομιμοποίησε όσο κανένα άλλο διεθνές γεγονός από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, το παθολογικό τους μίσος κατά της Ρωσίας. Ένα μίσος που εδράζεται στο ότι η Ρωσία ποτέ στην ιστορία της δεν ακολουθήσε τον ίδιο δρόμο με αυτούς. Ακόμα και όταν το έπραξε, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, τόσο στο πολιτικό επίπεδο με τον αχαρακτήριστο Γέλτσιν όσο και στο οικονομικό, το έπραξε σαν καρικατούρα και συρόμενη.

Οι Δυτικοί λατρεύουν την Ουκρανία επειδή στο πρόσωπο της βλέπουν ένα πρόθυμο προκεχωρημένο φυλάκιο στο μαλακό ρωσικό υπογάστριο, βλέπουν τη χώρα που τους έδωσε τη χρυσή ευκαιρία να μισήσουν εξωτερικευμένα πια και χωρίς αναστολές τη Ρωσία και να δοκιμάσουν να την καταστρέψουν αν μπορέσουν. Ο Πάπας Φραγκίσκος σε πρόσφατες δηλώσεις του, ουσιαστικά διαπίστωσε ότι αυτόν τον πόλεμο τον υποκίνησε το ΝΑΤΟ. Πως αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι για 7 χρόνια με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ, οι Ουκρανοί κορόιδευαν και δεν εφάρμοζαν τις συμφωνίες του Μινσκ, πώς αλλιώς να εξηγηθεί η σπουδή των δυτικών να στρατιωτικοποιήσουν από άκρο σε άκρο την Ουκρανία, δήθεν για να αντιμετωπίσει τους Ρώσους, οδηγώντας αυτήν αλλά και τον πόλεμο σε επικίνδυνα αχαρτογράφητα μονοπάτια.

Πριν από ένα μήνα, Ρωσία και Ουκρανία είχαν φτάσει κοντά σε μια συμφωνία που θα σήμαινε το τέλος του πολέμου. Αυτό μετέδωσαν τα πιο σοβαρά διεθνή δίκτυα ενημέρωσης. Η διαδικασία πάγωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα πτώματα στην Μπούτσα. Ήταν τα πτώματα που έπρεπε να ανακαλυφθούν; Η κατάσταση αντιστράφηκε. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους, αντί να προστρέξουν για να διασώσουν και να αναζωογονήσουν την ειρηνευτική διαδικασία (κατά τ' άλλα κλαίνε για τις χαμένες ζωές), άρχισαν να εξοπλίζουν ακατάσχετα την Ουκρανία με βαρύ οπλισμό. Καμία έκκληση ή πρωτοβουλία προς «στις δυο πλευρές να εμπλακούν σε συνομιλίες», «να εργαστούν για την ειρήνη». Τουναντίον, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ δεν δίστασε να διακηρύξει δημοσίως ότι στόχος τους δεν είναι η ειρήνευση αλλά περίπου η τιμωρητική εκθεμελίωση της Ρωσίας ως λειτουργικής χώρας, ο ακρωτηριασμός της μια για πάντα.Στη Ρωσία, προς αυτό το σκοπό, έχουν επιβληθεί παντός είδους κυρώσεις, μέχρι και στα τέκνα ή τις μυστικές ερωμένες Ρώσων αξιωματούχων. Οι Ρώσοι έχουν αποβληθεί από όλες σχεδόν τις αθλητικές διοργανώσεις,-πχ ένας πρωταθλητής του επί κοντώ καθίσταται συνυπεύθυνος για τον πόλεμο, ο πολιτισμός τους απαγορεύθηκε- Ο Ντοστογιέβσκι πχ θεωρήθηκε συνένοχος του Πούτιν-, ακόμη και η συναναστροφή μαζί τους εν καιρώ ίσως να θεωρείται βδέλυγμα. "Θα σας μετατρέψουμε σε παρίες" τους απείλησαν και τους απειλούν ξεκάθαρα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει με λύπη να παρατηρήσω, ότι είναι τουλάχιστον ενοχλητικό που οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου συντάχθηκαν άνευ όρων με τις εξωφρενικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας-πλήττοντας ίσως ανεπανόρθωτα τις σχέσεις τους με μια χώρα που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο Κυπριακό σε αντίθεση με το μηδενικό της Ουκρανίας- κυρώσεις που αποβλέπουν στο να εξαφανίσουν οτιδήποτε μπορεί να ονομάζεται ακόμα ρωσικό. Ως δικαιολογία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι αυτό επέβαλλαν τα εθνικά συμφέροντα, το ανάλογο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το νομικό υπόβαθρο για αντιμετώπιση των έκνομων διεκδικήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο, ότι ως θύματα της τουρκικής ασυδοσίας οφείλουμε να στηρίζουμε το διεθνές δίκαιο εκεί όπου παραβιάζεται από άλλους κλπ. 

Ωστόσο, αντίστοιχο ανάλογο υπάρχει σε σχέση με τη στάση των δυτικών απέναντι στα εθνικά μας θέματα: Η προκλητική ανοχή τους απέναντι στην Τουρκία θα επέτρεπε στις δυο χώρες να δηλώσουν: Εμείς θα υποστηρίξουμε ποσοτικά και ποιοτικά ακριβώς όσες κυρώσεις εσείς έχετε επιβάλει τόσο χρόνια σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ για μια σειρά από ασύστολες και βάναυσες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Ο υπολογισμός θα ήταν εύκολος διότι ο συντελεστής είναι κάπου κοντά στο μηδέν.

Διότι για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά, από τις ΗΠΑ και τις άλλες δυτικές χώρες προβάλλεται μια άλλη θεώρηση που ποτέ δεν προνοεί κάποια ποινή στον επιτιθέμενο ή έστω κάποια επιβάρυνση, κάποια δυσκολία. Ακούμε ότι «οι δυο πλευρές» έχουν τις ίδιες ευθύνες, ο θύτης δηλαδή και το θύμα και ότι θα πρέπει «να τα βρουν μεταξύ τους κι εμείς να βοηθήσουμε σε αυτό». Οργάνωσαν και οργανώνουν (οι δυτικοί) αναρίθμητα σεμινάρια με θέμα την «ειρηνική επίλυση της διαφοράς», την αλληλοκατανόηση, «την αναγκαιότητα να ακούσει η μια πλευρά την άλλη». Οι ΗΠΑ, στην ημικατεχόμενη Κύπρο και νόμιμη κυβέρνηση της, δεν έχουν δώσει ένα ντουφέκι, αντίστοιχα, στην Ουκρανία προσέφεραν και προσφέρουν δισεκατομμύρια σε στρατιωτικό εξοπλισμό . Στο ουκρανικό, η πολιτική τους όσον αφορά τη «διευθέτηση» του συνίσταται ακριβώς στις αντίθετες «αρχές»: Στη συντριβή της μιας πλευράς μέσω πολέμου και του πρωτοφανούς οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού της. Προσέξτε, για μια στρατιωτική διένεξη που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο συμβατικό ή πυρηνικό πόλεμο, η συνταγή τους είναι η συνέχιση και κλιμάκωση των εχθροπραξιών ενώ για απείρως μικρότερες στην παγκόσμια κλίμακα διαμάχες (κυπριακό, ελληνοτουρκικά) η διαρκής αποκλιμάκωση, η « ειρηνική λύση» η τήρηση ίσων αποστάσεων.

Συνάγεται ότι για τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ οι πόλεμοι καταχωρούνται και κατηγοριοποιούνται σε καλούς και κακούς. Καλοί πόλεμοι είναι αυτοί που εκπορεύονται από τους ίδιους ή τους φίλους τους, κακοί εκείνοι που διενεργούνται από τους άλλους, χωρίς την άδεια τους. Οι Ρώσοι αυτονομιστές της Κριμαίας και του Ντονμπάς είναι κακοί, οι Αλβανοί αυτονομιστές του Κοσσυφοπεδίου με πρόσχημα την υπεράσπιση των οποίων βομβαρδίστηκε η Γιουγκοσλαβία, είναι καλοί. Στο πλαίσιο αυτό και τα πραξικοπήματα: το πραξικόπημα και η ανατροπή της νόμιμης ουκρανικής κυβέρνησης το 2014 ήταν καλό επειδή θα ανέτρεπε μια φιλορωσική κυβέρνηση.

Ο κατάλογος της δυτικής υποκρισίας είναι ατέλειωτος και παρατίθεται όσο πιο συνοπτικά γίνεται.

1950, Κορέα

Αμερικανική απόβαση στην Κορέα.

1951, Αίγυπτος

Βρετανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν αιγυπτιακές πόλεις.

1952, Τυνησία, Μαρόκο

Αρχίζει η τετραετής «εκπολιτιστική» δράση των Γάλλων «Λεγεωνάριων της τιμής» στην Τυνησία και στο Μαρόκο.

1953, Ιράν

Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται και τη θέση του παίρνει ο διορισμένος από την CIA Σάχης που αναλαμβάνει την αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.

1954, Γουατεμάλα

Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.

1956, Αίγυπτος

Άγγλο-γαλλικά αεροπλάνα αρχίζουν το βομβαρδισμό της Αιγύπτου.

1958, Λίβανος

Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

1958, Αραβικά Εμιράτα

Αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Άντεν, στο Κουβέιτ, στο Ομάν και στο Μπαχρέιν.

Ιούλης 1958, Ιράκ

Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.

Αύγουστος 1960, Κονγκό

Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κονγκό, Πατρίς Λουμούμπα.

Απρίλης 1961, Κούβα

Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα.

1964, Βιετνάμ

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).

Γενάρης 1966, Παναμάς

Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

1966-67, Γουατεμάλα

Νέα επέμβαση Αμερικανών πρασινομπερέδων εναντίον εξεγερμένων.

21 Απρίλη 1967, Ελλάδα

Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA.

1967, Αραβικές Χώρες

Αμερικανοί και Άγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.

1969-75, Καμπότζη

Αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Εξαπολύονται βομβαρδισμοί κατά του λαού της χώρας. Πάνω από 2.000.000 οι νεκροί.

Σεπτέμβρης 1973, Χιλή

Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοσέτ σε συνεργασία με τη CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι.

Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία:

Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία.

Ιούλης 1974, Κύπρος

Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου, σε συνεργασία με την ντόπια ΕΟΚΑ Β. Οι τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο και καταλαμβάνουν το 37% του κυπριακού εδάφους το οποίο κατέχουν παράνομα μέχρι σήμερα.

1978, Λίβανος

Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

1979, Τσαντ

Αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Τσαντ για να υποστηρίξουν το φιλοδυτικό καθεστώς Χάμπρε ενάντια στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

1981-90, Νικαράγουα

Ναυτικές δυνάμεις και πράκτορες της CIA κατευθύνουν τις επιδρομές των «Contras» και στρέφονται εναντίον της επανάστασης.

Αύγουστος 1981, Λιβύη

Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη, με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι.

Αύγουστος 1982, Λίβανος

Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.

Οκτώβρης 1983, Γρενάδα

Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στη Γρενάδα. Πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

1987-88, Ιράν

Οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ - Ιράν υπέρ της Βαγδάτης με ναυτικές δυνάμεις, χημικά βιολογικά όπλα και βομβαρδισμούς.

Δεκέμβρης 1989, Παναμάς

Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.

Γενάρης 1991, Ιράκ

Οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους εξαπολύουν στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της Ερήμου» - Πόλεμος του Κόλπου).

Δεκέμβρης 1991

Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί συμμετέχουν, τορπιλίζοντας κάθε διπλωματική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου...

Οκτώβρης 1992-94, Σομαλία

Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και λιμοκτονίας.

1994, Βοσνία

Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας βαφτίσει τους Σερβοβόσνιους «μοναδικούς υπεύθυνους» για τον πόλεμο, χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει τον Απρίλη βομβαρδισμούς.

Αϊτή, 1994-96

Με πρόσχημα την επιβολή της τάξης στο χάος που προκάλεσε δικτατορία στηριζόμενη από την CIA, οι ΗΠΑ προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αϊτής.

1995, Κροατία

ΑμερικανοΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί αεροδρομίων των Σέρβων της Κράινα...

Μάρτης 1999, Γιουγκοσλαβία

Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους αυτονομιστές.

2001, ΠΓΔΜ

Δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υποστηρίζουν Αλβανούς αυτονομιστές που μάχονται το στρατό της χώρας, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση και ένωση των αλβανόφωνων περιοχών στα Βαλκάνια.

Οκτώβριος 2001, Αφγανιστάν

ΗΠΑ - Βρετανία βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν για να συντρίψουν, όπως διατείνονται, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα... Σφαγές χιλιάδων αμάχων.

Μάρτιος 2003, Ιράκ

Εισβολή των ΗΠΑ/Βρετανίας στο Ιράκ με χιλιάδες νεκρούς αμάχους και κατοχή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων μέχρι και σήμερα. Παράλληλα, οι ΗΠΑ επισείουν απειλές κατά της ΛΔ Κορέας...

2006, Λίβανος

Στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού ενάντια στον Λίβανο.

2009, Παλαιστίνη

Οι ισραηλινοί συντελούν εν ψυχρώ μαζική δολοφονία εκατοντάδων Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Επικαλούμενοι και πάλι την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ο στρατός του Ισραήλ δολοφόνησε εκατοντάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά. Η πρόσφατη επίθεση αποτελεί την πιο αιματηρή, συνέχεια της ισραηλινής κατοχής από το 1947.

2011, Λιβύη

Με αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο, το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει την διοίκηση των επιχειρήσεων και εισβάλει στη χώρα. 

 

2011, Συρία

Σημειώνονται οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ ομάδων εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ με την Συριακή κυβέρνηση. Από τις δυνάμεις αυτές αναδύθηκε το τέρας του «Ισλαμικού κράτους» 

 

2013, Μάλι

Γαλλικά στρατεύματα με την υποστήριξη της Αμερικανικής αεροπορίας επεμβαίνουν στο Μάλι.

 

2014, Ουκρανία

Εκδηλώνεται πραξικόπημα από ακροδεξιές δυνάμεις και καταλαμβάνετε η εξουσία. Οι νεοναζιστικές ομάδες στηρίζονταν τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Ε.Ε. ούτως ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επικράτησης των φιλορωσικών δυνάμεων.

 

2018, Συρία

Με πρόσχημα την χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ οι ΗΠΑ εξαπολύουν πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας. Οι ισχυρισμοί δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ και η πρόταση για ερεύνα από εμπειρογνώμονες απορρίφθηκε από τις Ηνωμένες πολιτείες.

 

Σε μια πρόσφατη δημόσια παρέμβαση του, ο σπουδαίος Αμερικανός σκηνοθέτης και διανοητής Ολιβερ Στόουν προειδοποιεί για το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να οργανώσουν κάποια ελεγχόμενη πυρηνική προβοκάτσια σε μια περιοχή της Ουκρανίας, ίσως στο Ντομπάς, όπου θα χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες Ουκρανοί, για να τη χρεώσουν στους Ρώσους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γράφει:

«Παρακολουθώ την ουκρανική κρίση από το 2014. Τους εμπρησμούς στην Οδησσό, τις δολοφονίες δημοσιογράφων, δημάρχων και πολιτικών που αντιπολιτεύονταν τη σημερινή ουκρανική κυβέρνηση, την απαγόρευση πολιτικών κομμάτων με ηγέτες πιο δημοφιλείς από τον Ζελένσκι. Σοκαρίστηκα με το καθαρό μίσος που εκπέμπετο εναντίον της ρωσο-ουκρανικής μειοψηφίας. Είναι μια μακρά και θλιβερή ιστορία που ξεκίνησε από το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του 2014 που αφαίρεσε από την Ουκρανία την ουδετερότητα και την έκανε απροσχημάτιστα αντι-ρωσική. 14000 αθώοι άνθρωποι μέσα σε 8 χρόνια (εννοεί ρωσικής καταγωγής) σκοτώθηκαν χωρίς να έχει υπάρξει σε αυτό μια σοβαρή κάλυψη από τα ΜΜΕ μας. Διερωτώμαι λοιπόν αν είναι απίθανο το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να οργανώνουν ένα μικρής εμβέλειας πυρηνικό επεισόδιο στην περιοχή ας πούμε του Ντομπάς που θα προκαλέσει το θάνατο σε χιλιάδες Ουκρανούς και να ρίξουν την ευθύνη γι αυτό στους Ρώσους. Δεν θα είναι καθόλου δύσκολο η χειραγωγούμενη κοινή μας γνώμη όπως το σκυλί του Παβλόφ να το πιστέψει. Η αλήθεια φυσικά θα αποκαλυφθεί με τον καιρό, όταν όμως δεν θα έχει καμία σημασία».

Πρόκειται για τη γνώμη ενός σημαντικού και επιφανούς πολίτη των Ηνωμένων πολιτειών αναφορικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία και το σκοτεινό ρόλο της κυβέρνησης της χώρας του, την απύθμενη φιλειρηνική υποκρισία της, μια γνώμη την οποία μάλλον  μοιράζονται πάρα πολλοί άνθρωποι τόσο στις ΗΠΑ του όσο και στον κόσμο.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε μια μέρα πριν από τη μεγάλη αντιναζιστική νίκη της 9^ης Μαΐου όταν η τότε Σοβιετική Ένωση και κυρίως οι λαοί που την αποτελούσαν, κατατρόπωσαν οριστικά(;) τον Χίτλερ αποσείοντας το φάντασμα του ναζισμού πάνω από την Ευρώπη και απελευθερώνοντας τους λαούς της από τη ναζιστική μπότα- επιτρέποντας σε μια Ανατολή να φωτίσει τη Δύση. 

Τώρα η Δύση οικοδομώντας ένα λυσσαλέο πόλεμο εναντίον της Ανατολής, δύει ξανά κι ας μην το αντιλαμβάνεται, προς το παρόν.

 

*Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης είναι δημοσιογράφος και ποιητής