"Η ΛΙΜΝΗ" ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΙΔΗ

"Αυτό το ποίημα του Χριστοδουλίδη είναι πιστεύω μια από τις ευτυχέστερες ποιητικές πραγματώσεις του. Τίποτε δεν περισσεύει, τίποτε δεν αφηγείται ισόπεδα και μονοσήμαντα...Νύξεις και συνειρμικά υπονοούμενα εκπέμπουν ένα λόγο βαθύτερα συν-υπαρξιακό...ανάγουν ένα γνώριμο της μνήμης βιότοπο, σε βαθιά οντολογικό σύμβολο. Ποίημα καθαρής αισθητικής ανιδιοτέλειας..

Η Λίμνη*

Έχει να βρέξει δυο αιώνες
κι η γη παρακαλά το νερό.

Περπατώ
εκεί όπου κάποτε ήτανε λίμνη
όπως περπατά κανείς
εκεί όπου κάποτε ήταν αγάπη.
Σκασμένο χώμα, τετραγωνικό
όσα ψάρια δεν σάπισαν
έβγαλαν πόδια
έγιναν ερπετά.
Λίμνη, της εκμυστηρεύομαι,
δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεφύγω
από εκείνο που ήσουν
την ώρα
που απελπισμένα δέντρα
πριν γείρουν και πέσουν με ουρλιαχτό ασύλληπτο
υψώνουν τα τρομώδη χέρια τους μέχρι τον ουρανό
ξεκοιλιάζοντας τα άδεια ασκιά του.

 

 "...είναι άρτιο: Και λιτό και πυκνό και ...αρχέγονα διεισδυτικό...Κυριολεκτικό και περισσότερο γήινο στη λεκτική επιφάνεια , αλλά με καταδύσεις και απογειώσεις στη συνέχεια εντυπωσιακές"  5/12/2018

                                                         

 Α.Πετρίδης, Ποιητής, Μελετητής λογοτεχνίας

                                                                                --------

*Το ποίημα "Η Λίμνη" γράφτηκε για τη λίμνη της Αθαλάσσας  σε μια από τις εκατοντάδες οδοιπορίες μου πέριξ και μέσα στο δάσος αυτής. Γιατί τα δάση ανήκουν στις λίμνες.