Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

"ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΑΚΙΑ"





Ούτε απόψε θα κοιμηθώ. Γράφω με την ελπίδα πως θα μπει στον κόπο να το διαβάσει και να χάσει τον ύπνο του κάποιος από αυτούς. Αυτούς τους μεγάλους, τους  σπουδαίους   ανθρώπους του τόπου μας που τόσα χρόνια κατάτρωγαν τον κόπο και τον μόχθο αυτού του λαού ασυνείδητα, εξυπηρετώντας την φιλοδοξία και φιλαργυρία τους.   Μήπως λέω και του έμεινε κανένα ίχνος φιλότιμου και φέρει κανένα εκατομμύριο από αυτά που φύλαξε στο εξωτερικό να βοηθήσει τον κόσμο  για να εξιλεωθεί.  Δεν πειράζει , εμείς θα του κάνουμε χειραψία θα τον ευχαριστήσουμε θα βγάλουμε και φωτογραφίες  για τις εφημερίδες, τα  περιοδικά και θα τον ονομάσουμε Μέγα Ευεργέτη.

Σήμερα στην αποθήκη  των Αλκυονίδων στον αριθμό 63 ήταν ο Κυριάκος.  Ο Κυριάκος ερχόταν τους τελευταίους μήνες  στην αποθήκη άλλοτε μόνος του άλλοτε με την γυναίκα και τα τρία παιδιά του για να πάρει τρόφιμα και άλλα είδη  για την οικογένεια του. Το μικρό του μωρό είναι τώρα μόλις 10 μηνών. Ήταν πάντα σκυθρωπός και λιγομίλητος , αλλά πάντα μας ρωτούσε αν ξέρουμε για καμιά δουλειά. Δίναμε παιδικές τροφές, πανάκια, ρουχαλάκια για το μικρό, ρούχα και παιχνίδια για τα μεγαλύτερα παιδιά και ένα κιβώτιο τρόφιμα. Κάποτε πλούσιο το κιβώτιο και κάποτε πολύ φτωχό, ανάλογα με το τι είχαμε κάθε φορά. Σίγουρα τα τρόφιμα και οι παιδικές τροφές δεν είναι αρκετές για να συντηρήσουν μια οικογένεια αλλά δίνουν μια ανακούφιση. Γράφω στο δελτίο του Κυριάκου τρόφιμα, ρουχισμό, παπούτσια, παιχνίδια, βρεφικές τροφές, πανάκια.  

-Δεν θα πάρω βρεφικές τροφές και πανάκια μου λέει με τρεχάμενη φωνή.

 -Γιατί? Τον ρωτώ. Και κοιτάζω  στην λίστα να δω την ηλικία του μωρού μήπως και μεγάλωσε και δεν τα χρειάζεται πλέων. Πολλά από τα μωρά μας τώρα το καλοκαίρι έμαθαν να πηγαίνουν τουαλέτα και δεν τους δίνουμε πανάκια. Είναι μόνο δέκα μηνών, αποκλείετε.  Γυρίζω και τον κοιτάζω. Δάκρια κυλούν από τα μάτια του. Τα σκουπίζει στα γρήγορα και μου λέει το δώσαμε για υιοθεσία να έχει  μια καλύτερη ζωή. Δεν μιλήσαμε άλλο. Έσβησα από την λίστα τις  βρεφικές τροφές, πανάκια και του έδωσα το δελτίο.
Συνέχισα να φωνάζω αριθμούς και να έρχονται νέα ζευγάρια όλοι άνεργοι   με παιδιά. Ευτυχώς όλο το καλοκαίρι πολλοί άνθρωποι ,καταστήματα, επιχειρήσεις  οργανώθηκαν μάζεψαν και έφεραν  μαθητικές στολές και σχολικά έτσι όλα τα παιδάκια έβρισκαν έστω και κάτι να πάρουν.
Ο αριθμός 75 ήταν μια κοπέλα χήρα με 6 παιδιά το μεγαλύτερο πρώτη Λυκείου.
-
Σας παρακαλώ μας είπε, βρείτε μου μια δουλειά ότι νάνε. Δεν παίρνω επίδομα χηρείας γιατί ο άνδρας μου δεν έβαζε κοινωνικές ασφαλίσεις.  Μέχρι τώρα μας στήριζαν οι  παππούδες . Έμειναν όλοι άνεργοι και είμαστε σε απόγνωση. Ούτε γάλα δεν μπορώ να πάρω. Ανακατεύω το γάλα με  αλεύρι και ζάχαρη για να τα ξεγελάσω.
Η γνωστή πια στις μέρες μας  συνταγή της γρούτας. Τι να  τους κάνει ένα κιβώτιο τρόφιμα ? Έχει ο Θεός .

Η επόμενη είναι μάνα τεσσάρων παιδιών μονογονιός. Άνεργη και αυτή. Έχω να έλθω εδώ και 4 μήνες μου είπε. Έπαθα βαριά κατάθλιψη, δεν άντεχα αυτή την κατάσταση ένοιωθα μια άχρηστη μια ανάξια μάνα. Να μην βρίσκω δουλειά . Να μην μπορώ να τους πάρω τίποτα. Ήθελα να πεθάνω. Με κράτησαν στην ψυχιατρική κλινική για 3 μήνες. Τα παιδιά έμειναν στους συγγενείς. Τώρα είμαι καλά δεν θέλω να ξαναπέσω.

Συνεχίσαμε να φωνάζουμε αριθμούς. Κάθε αριθμός και μία οικογένεια που περνά την δική της τραγωδία. Έχει ο Θεός λέγαμε και ξαναλέγαμε προσπαθώντας να συνεχίσουμε να χαμογελάμε. Τα παιδιά , τα παιδιά μας δεν μας φταίνε σε τίποτα.

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

AYΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ - LUIS ROSALES

Σαν ναυαγός μεθοδικός που θα μετρούσε τα κύματα που του
αρκούν για να πεθάνει
και θα τα μετρούσε, και θα τα ξαναμετρούσε, για να μη λαθέψει
ως το τελευταίο,
ως εκείνο που έχει το ανάστημα ενός παιδιού και του σκεπάζει το κεφάλι,
έτσι έζησα κι εγώ με μια ράθυμη αρετή αλόγου χάρτινου στο
μπάνιο
μαθαίνοντας πως ποτέ δεν λάθεψα σε τίποτα
εκτός από τα πράγματα που πιο πολύ επιθυμούσα.

μετάφραση Βασίλης Λαλιώτης (από το ΠΟΙΕΙΝ)

* Γρανάδα 1910 -Μαδρίτη 1992. Γνωστός από το γεγονός πως αν και ήταν φαλαγγίτης, δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη σύλληψη του Λόρκα που είχε καταφύγει για ασφάλεια στο σπίτι του. Η πορεία του η γενική πορεία ενός ποιητή με δεξιές απόψεις στον Ισπανικό Μεταπόλεμο. Έδωσε την προσωπική και ποιητική του μαρτυρία και είναι σπουδαίος ποιητής. .

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Μας λείπουν πολλά πράγματα εδώ πέρα


                                      Μας λείπουν πολλά πράγματα εδώ πέρα


Αν είχαμε ερήμους
θα είχα γράψει για ένα ξυπνητήρι
που άρχισε να χτυπά μέσα στην έρημο.
Αν είχαμε ποτάμια και γέφυρες
πολικές θερμοκρασίες
κι οι άνθρωποι μπορούσαν να σταθούν
να βλέπουν το νερό να κυλά
ή να παγώνει
θα είχα γράψει κάτι και γι’ αυτό
υποθέτω.
Αν είχαμε πολεμική αεροπορία
σίγουρα δεν θα έγραφα κάποιο ποίημα γι’ αυτήν.
Ούτε σιδηροδρόμους έχουμε
όμως σε μια προηγούμενη σελίδα
λέω για ένα τρένο
που δήθεν με πλησιάζει συρίζοντας.
Ανοησίες.
Ούτε μεγάλους έρωτες πρέπει να έχουμε
αλλιώς δεν θα ήταν τόσο λίγα
                                                         του έρωτα τα ποιήματα τα φλογισμένα.

Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης, 2013, εκδόσεις Φαρφουλάς

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ


Στην αυλή του σπιτιού
συνήθιζα να μεγαλώνω περιστέρια
μια ζεστή μέρα

πέταξαν μακριά
υπερίπτονταν της γειτονιάς μου
τώρα ξέρω
πως στα περιστέρια αρέσει
ο φρέσκος αέρας
τώρα ξέρω
ότι εγώ
ήμουν απλώς το κλουβί.



MOHAMMAD HABIBI, S. Arabia 


(μετ. Γ.Χριστοδουλίδης)

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Η ποίηση των κοινωνικών αδιεξόδων» (Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης)


Του Χρήστου Μαυρή*

«….Ακριβώς, μέσα σε αυτά τα κοινωνικά αδιέξοδα καλούνται να
επιβιώσουν σήμερα οι Κύπριοι ποιητές, παλαιότεροι και
σύγχρονοι.Μαζί τους ασφαλώς και ο Γιώργος
Χριστοδουλίδης που η μέχρι σήμερα ποιητική παραγωγή του
τον κάνει να ξεχωρίζει σαν ένα από τους σημαντικότερους
εκπρόσωπους της νεότερης ποιητικής γενιάς και που η νέα
ποιητική συλλογή του, όπως διαπιστώνω, είναι
βουτηγμένη μέσα στο ανθρώπινο υπαρξιακό δράμα.
Δηλαδή, αποτελείται από ποιήματα που τα θέματά
τους είναι καθημερινά και ανθρώπινα, συνεπώς
είναι εμποτισμένα με πόνο και πίκρα. Εκείνο όμως,
που ξεχωρίζει έντονα στη νέα συλλογή του και σε
κάνει να το προσέξεις με ιδιαίτερη ματιά, είναι το
γεγονός πως τα περισσότερα ποιήματά του αφορούν θέματα που, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να
θεωρηθούν δευτερευούσης σημασίας από τους αναγνώστες του, άρα ασήμαντα και ανούσια, (όπως
π.χ. η πρωινή συνομιλία με ένα υποτιθέμενο παππού του), με αποτέλεσμα να διερωτώνται αν άξιζε τον κόπο να ασχοληθεί ο ποιητής με αυτά τα θέματα. Οταν ολοκληρώσεις όμως την ανάγνωσή τους, θα διαπιστώσεις πως στο βάθος τους, (ειδικά όπως προσέγγισε και ανέπτυξε τα θέματά του ο Χριστοδουλίδης), αυτά τα χαμηλόφωνα ποιήματα, με στίχους που μοιάζουν σαν καθημερινές
κουβέντες, είναι γεμάτα ουσία και πανανθρώπινα μηνύματα.
Σίγουρα όμως, αυτό δεν μπορεί να το καταφέρει ο οποιοσδήποτε. Γιατί, αυτή η προσπάθειά του Χριστοδουλίδη, είναι μεν μια δουλειά αξιόλογη αλλά συνάμα είναι και πολύ δύσκολη, όχι όμως ανώτερη των δυνάμεων και του ταλέντου του. Και, βέβαια, θέλει μεγάλο ταλέντο να μετατρέψεις ένα
ασήμαντο γεγονός ή ένα ασήμαντο θέμα σε ποίηση και μάλιστα, μερικές φορές, σε μεγάλη και ενδιαφέρουσα ποίηση! 
Ο Χριστοδουλίδης όμως, όπως διαφαίνεται μέσα από την παρούσα συλλογή του, διαθέτει ταλέντο και μάλιστα με το παραπάνω!
 
Στήλη ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, Εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ , 8 Ιουλίου 2013

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

DENIS MONTEBELLO



Με τον Γάλλο συγγραφέα Denis Montebello, Sete, France, 19/7-28/7 2013

Ο ΤΟΙΧΟΣ

Οταν θα φύγω, δεν θα με ξαναδείς, λέει ο Παλαιστίνιος φυλακισμένος στον τοίχο της φυλακής του. Θα έρθω μαζί σου, θα είμαι παντού και μέσα σου, του απαντά ο τοίχος.

Νasser Rabah, Παλαστίνιος ποιητής, Sete, France

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ντίνος Χριστιανόπουλος


 Ντίνος Χριστιανόπουλος : «Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους»
«Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω». Με αυτό τον τρόπο σχολίασε ο 81χρονος Θεσσαλονικιός ποιητής, Ντίνος Χριστιανόπουλος, τη βράβευση του απο το Υπουργείο Πολιτισμού με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων που του απονεμήθηκε για το σύνολο του έργου του.
Ο ιδιος το αρνήθηκε παραπέμποντας τους σε ένα  παλιότερο κείμενο του με τον τίτλο «Εναντίον».
Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία απ΄ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε - αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων» που μας άφησαν οι αρχαίοι.
Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας.
Είμαι εναντίον κάθε χρηματικής επιχορήγησης, και κάθε φτωχοπροδρομο που απλώνει το χέρι για παραδάκι τον περιφρονώ. Οι χορηγίες φουντώνουν την μανία μας για διακρίσεις και τη δίψα μας για λεφτά. Οι χορηγίες ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.
Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα παρά να αρμέγω το υπουργείο. Τι χρωστάει το κράτος να με ταΐζει επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Και γιατί να αφήσω το κράτος να χωθεί πιο πολύ στην ζωή μου.
Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Ποτέ μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορία, που με γδέρνει.
Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό. Ακόμη και ο τελευταίος δημοσιογραφίσκος κάνει κακό στην λογοτεχνία μας - σκεφτείτε τι γίνεται με τους διευθυντές συγκροτημάτων.
Είμαι εναντίον των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους, κι όλους τους άλλους τους θάβουν. Όποιοι δεν προσκυνούν, καρατομούνται, και μένουν μόνο οι γλείφτηδες και οι τζουτζέδες. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια.
Είμαι εναντίον των κουλτουριάρηδων και της λεγόμενης γενιάς της αμφισβήτησης: όλα τα αμφισβήτησαν εκτός από τις τρίχες τους. Τους έχω μάθει για τα καλά, χαλούν τον κόσμο με την κριτική τους, όλους τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους κι όλα αυτά μέχρι να πάρουν το πτυχίο, μετά τους βλέπω κι αυτους στα διάφορα υπουργεία κι ο ιδεαλισμός τους ξεφουσκώνει μες τα ποικίλα βολέματα του κατεστημένου.
Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.
Είμαι, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που μας οδηγεί καθημερινά σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, φταίει βέβαια το κωλοχανείο, φταίνε όμως κι οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, φταίει προπάντων η δική μας σκαρταδούρα.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Η αντιγραφή του κειμένου έγινε από την ποιητική συλλογή
ΝΕΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1977-1980
Εκδόσεις ΔΙΑΓΩΝΙΟΥ
Θεσσαλονίκη 1981
Ένας αληθινός Ποιητής που έκανε τον λόγο του πράξη

Τι να τα κάνω τα βραβεία σας
Είναι πολύ ζαχαρωμένα
Ταιριάζουν για σοκολατοπαιδα
Μα δεν ταιριάζουνε για μένα

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

 
 Θέλει να γίνει

Τελευταία
τα σώματά μας
απόσταση διαρκώς επιμηκυνόμενη
τα συμπιέζει
εσύ στου φεγγαριού τη μια την άκρη
κι εγώ στην άλλη
μοιάζουμε με εναπομείναντες
συμπαντικής καταστροφής
όπου ο ένας
έτυχε να ’χει τον άλλο πλάι του.
Εσύ στου ύπνου τις τριανταφυλλιές
κι εγώ στα κυπαρίσσια
να μας χωρίζει
δάσος πυκνό
που οι καταιγίδες του
ξεσπούν σε μένα κατακέφαλα
την ώρα που στο μέτωπό σου
καλοκαιρία εμφανίζεται
—σε ποιον γελάς
και ποιος στον ύπνο σου σ’ αγγίζει;
Μα πιότερο
γεωγραφικά
μετράω την απόκλισή μας:
Εσύ μια λίμνη
που πιο βαθιά θέλει να γίνει
μέσα στον εαυτό της
κι εγώ φιλόδοξος σωρός
που θέλει
να συμπυκνωθεί και να ψηλώσει
να γίνει —δήθεν— όρος.        
 
 
[από τη συλλογή "Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης",
Εκδόσεις Φαρφουλάς]