Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

ΜΠΟΜΠΥ ΣΑΝΤΣ

Από την κηδεία του Μπόμπυ Σαντς, 7 Μαϊου, 1981 στο Milltown Cemetary στο Μπέλφαστ.

        

 

 

 

 

 

 

Στις 5 Μαΐου 1981, ο Μπόμπι Σαντς πεθαίνει σε ηλικία 27 ετών, στις φυλακές Λονγκ Κες, κοντά στο Μπέλφαστ, έπειτα από 66 μέρες απεργίας πείνας. Πολιτικός κρατούμενος και αιχμάλωτος πολέμου, εκλεγμένος βουλευτής και μαχητής του αντάρτικου στρατού του IRA, ο Σαντς ξεκίνησε την απεργία πείνας την 1η Μαρτίου, και σύντομα τον ακολούθησαν σ' αυτήν κι άλλοι συγκρατούμενοί του αντάρτες, που συνέχισαν και μετά τον θάνατό του, μέχρι τον Οκτώβριο του 1981. Αλλοι εννέα πέθαναν όπως κι εκείνος. Η απεργία τους καταγράφηκε στην ιστορία των απελευθερωτικών κινημάτων και των αυτονομιστικών αντάρτικων ως η διαμαρτυρία των Πέντε Αιτημάτων, επειδή πέντε ήταν τα αιτήματα των απεργών του Λονγκ Κες: το δικαίωμα να μην φορούν στολές φυλακισμένων, το δικαίωμα να αρνούνται την καταναγκαστική εργασία στη φυλακή, το δικαίωμα να συναναστρέφονται ελεύθερα με άλλους κρατούμενους και να οργανώνουν δικές τους ψυχαγωγικές δραστηριότητες, το δικαίωμα να δέχονται μία επίσκεψη, ένα γράμμα, ένα πακέτο κάθε εβδομάδα, και τέλος να επανακτήσουν το δικαίωμα μείωσης ποινής, μετά τη λήξη της απεργίας. «Δεν ήμουν τίποτε περισσότερο από ένα παιδί της εργατικής τάξης, όμως η καταπίεση είναι που γεννά το επαναστατικό πνεύμα της ελευθερίας» έγραφε για τον εαυτό του ο Μπόμπι Σάντς και δήλωνε πως «δεν θα λυγίσω αν δεν πετύχω την απελευθέρωση της Ιρλανδίας και τη μετατροπή της σε κυρίαρχη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική δημοκρατία». Στις 6 Μαΐου, μία μέρα μετά το θάνατό του, η Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός τότε της Βρετανίας, σχολίαζε: «Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια εξάλειψης της τρομοκρατίας. Ο κ. Σαντς ήταν απλά ένας κατάδικος. Που επέλεξε να πεθάνει».

Ο Σαντς περιέγραψε τις «ατελείωτες μοναχικές μέρες» της απομόνωσης: «Η ξαφνική και πλήρης κατάργηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων όπως το βάδισμα και ο καθαρός αέρας, η επιλογή των ρούχων που θα φορώ και των ανθρώπων που θα συναναστρέφομαι, των εφημερίδων και των βιβλίων που θα διαβάζω, ακόμη και των τσιγάρων μου, κάνουν τη ζωή ανυπόφορη».
Ο Σαντς, όπως και οι συγκρατούμενοί του αντάρτες, δεν θεωρούνταν από τους Βρετανούς πολιτικοί κρατούμενοι ή αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά κάτι σαν το σημερινό απαξιωτικό, πολιτικά κενό και ψευδεπίγραφο «παράνομοι μαχητές» που εμπνεύστηκαν οι Αμερικανοί στήνοντας το Γκουαντάναμο.

(Πριν 34 χρόνια έγραψα ένα χειρόγραφο ποίημα για τον Μπόμπυ το οποίο τώρα δεν βρίσκω πουθενά.Εμεινε ανέκδοτο αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει.Τώρα το προτιμώ πρωτόλειο παρά εξαφανισμένο).
Την 1η Μαρτίου του 1981, ο 27χρονος Βορειοϊρλανδός Μπόμπι Σαντς ξεκίνησε απεργία πείνας. Μετά από 66 μέρες άφησε την τελευταία του πνοή, ενώ χιλιάδες κόσμου παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα την πορεία του. Αίτημά του να αναγνωριστεί ο ίδιος και όσοι κρατούμενοι προέρχονταν απ’ τον ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας ήταν ακόμα ένας φυλακισμένο μέλος του ΙΡΑ, αλλά όταν πέθανε είχε γίνει βουλευτής και θρύλος. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν χιλιάδες πολίτες, ενώ κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο έστειλαν γράμματα διαμαρτυρίας στη Βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, για τον θάνατό του. Χρειάστηκε να περάσουν μήνες και να χάσουν τη ζωή τους άλλοι εννιά απεργοί πείνας για να παραχωρηθούν σταδιακά τα δικαιώματα που διεκδικούσαν οι κρατούμενοι. Χωρίς ωστόσο να τους δοθεί ποτέ το στάτους των πολιτικών κρατούμενων. “Δεν υφίσταται πολιτική δολοφονία, πολιτικός βομβαρδισμός ή πολιτική βία. Υπάρχει μόνο εγκληματική δολοφονία, εγκληματικός βομβαρδισμός και εγκληματική βία,” επέμενε η Θάτσερ και αρνούνταν κατηγορηματικά κάθε συζήτηση....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/bompi-sants-o-thrilikos-apergos-pinas-pou-pethane-sti-filaki-gia-na-charaktiristi-politikos-kratoumenos-sinolika-pethanan-10-apergi-pinas-tou-ira-afou-i-thatser-den-ipochorouse/
Την 1η Μαρτίου του 1981, ο 27χρονος Βορειοϊρλανδός Μπόμπι Σαντς ξεκίνησε απεργία πείνας. Μετά από 66 μέρες άφησε την τελευταία του πνοή, ενώ χιλιάδες κόσμου παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα την πορεία του. Αίτημά του να αναγνωριστεί ο ίδιος και όσοι κρατούμενοι προέρχονταν απ’ τον ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας ήταν ακόμα ένας φυλακισμένο μέλος του ΙΡΑ, αλλά όταν πέθανε είχε γίνει βουλευτής και θρύλος. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν χιλιάδες πολίτες, ενώ κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο έστειλαν γράμματα διαμαρτυρίας στη Βρετανίδα πρωθυπουργό, Μάργκαρετ Θάτσερ, για τον θάνατό του. Χρειάστηκε να περάσουν μήνες και να χάσουν τη ζωή τους άλλοι εννιά απεργοί πείνας για να παραχωρηθούν σταδιακά τα δικαιώματα που διεκδικούσαν οι κρατούμενοι. Χωρίς ωστόσο να τους δοθεί ποτέ το στάτους των πολιτικών κρατούμενων. “Δεν υφίσταται πολιτική δολοφονία, πολιτικός βομβαρδισμός ή πολιτική βία. Υπάρχει μόνο εγκληματική δολοφονία, εγκληματικός βομβαρδισμός και εγκληματική βία,” επέμενε η Θάτσερ και αρνούνταν κατηγορηματικά κάθε συζήτηση....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/bompi-sants-o-thrilikos-apergos-pinas-pou-pethane-sti-filaki-gia-na-charaktiristi-politikos-kratoumenos-sinolika-pethanan-10-apergi-pinas-tou-ira-afou-i-thatser-den-ipochorouse/

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εφτά εκλεκτές λογοτέχνιδες της Θεσσαλονίκης και ένας Κύπριος ποιητής που ζει στη Θεσσαλονίκη έρχονται στην Κύπρο για να πάρουν μέρος σε λογοτεχνική εκδήλωση, την οποία οργανώνει η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, σε συνεργασία μετην Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και με τη χορηγία
των ΠολιτιστικώνΥπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
 Στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν και θα διαβάσουν έργα τους οι ποιήτριες καιπεζογράφοι: Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Αρχοντούλα Διαβάτη, ΚατερίναΚαριζώνη, Χλόη Κουτσουμπέλη, Εύα Λιάρου – Αργύρη, Ευτυχία – ΑλεξάνδραΛουκίδου, Αλεξάνδρα Μπακονίκα και ο Κύπριος ποιητής που ζει στη ΘεσσαλονίκηΑνδρέας Καρακόκκινος.
 Όλοι οι λογοτέχνες που παρουσιάζονται έχουν να επιδείξουν ένα πλούσιο ποιητικόή πεζογραφικό έργο, το οποίο συχνά τυγχάνει πανελλήνιας αναγνώρισης, ενώταυτόχρονα αποτελεί ουσιαστικό μέρος της λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης, με τιςδικές της ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 16 Μαΐου 2015, ώρα 7.30μμ.,στην αίθουσα εκδηλώσεων στο ισόγειο των Πολιτιστικών Υπηρεσιών τουΥπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, οδός Ιφιγενείας αρ. 27, Στρόβολος,Λευκωσία. Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει δεξίωση στον ίδιο χώρο.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

EΥΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ....


  O Αρχοντας...


Προσθήκη λεζάντας
Σιχαίνομαι να συνοψίζω ζωές μέσα σε λίγες γραμμές. Οι ζωές δεν συνοψίζονται, είναι φως διαχεόμενο. Πιο πολύ όμως φοβάμαι μήπως η αναφορά στον τεθνεώντα εκληφθεί ως απόπειρα λαφυραγώγησης από αυτόν πρόσθετης αξίας προς ίδιον όφελος. Ετσι σπάνια γράφω για προσφιλείς που φεύγουν και τώρα που το κάνω, θέλω να είμαι σύντομος και φειδωλός.
Συνάντησα τον Εύη Γαβριηλίδη τρεις με τέσσερις φορές το πολύ. Μια σε σπίτι φίλων, και δύο στο σπίτι μου, πέρσι την τελευταία φορά. Ισως άλλη μια δημοσίως.Είδα πολλά έργα που σκηνοθέτησε. Το πρώτο πρόσημο είναι ότι δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Σε καλούσε να τον εξερευνήσεις αλλά το κυριότερο, ένιωθες ότι ταυτόχρονα σε εξερευνούσε κι εκείνος. Το δεύτερο, ό,τι έκανε, ό,τι έλεγε, είχε τόση χάρη και ομορφιά-όπως το παράστημα του-που ακόμη κι αν το αμφισβητούσες, το θαύμαζες.Ενας άνθρωπος αρχοντικός, ανοικτό βιβλίο, εξοικειωμένος με την αμαρτία της αλήθειας, ειλικρινής και ανεπιτήδευτος για εκείνα που κι εσύ έκανες ή σκέφτηκες να κάνεις αλλά ντρεπόσουν. Απαράμιλλα ευγενής, γλυκύτατος, πράος, αναλυμένος, πορευόμενος αδιαλείπτως σε μια Ιθάκη στην οποία έφθανε διαρκώς... Ο ήχος και ο τόνος της φωνής του ήταν το απόσταγμα των βιωμάτων του. Ο απέραντος άνθρωπος συμπυκνωμένος σε μια μορφή. Ελάχιστοι γράφουν ιστορία με τη ζωή τους και ακόμα πιο λίγοι με το τι απροσποίητα, είναι. Ο Εύης ήταν από αυτούς. Διάβολε, δεν πίστευα πως αυτός ο τύπος, μπορούσε να πεθάνει κιόλας.