Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ....

Παρατηρώντας ξεφυλλισμένα παντζούρια πολυκατοικιών του 70

ερμητικά κλειστά στη διάχυση του φωτός

παρατηρώντας τα κλειστά παράθυρα των ανθρώπων

να αποκρούουν τη ζωή να διεισδύσει

φαντάστηκα τι κάποτε συνέβη μέσα

και έγραψα τα ποιήματα μου

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ

Μαζεύονται διστακτικά
ίσως γύρω από ένα κίτρινο δέντρο
στερεωμένο σε λόφους που πέθαναν
κι έγιναν σύννεφα
να μην προδοθούν προσπαθούν
—σαν ζωντανοί που κρύβονται—
και περιμένουν ν’ ακούσουν
αν κανείς τούς μνημονεύει
αν κάτι θα λεχθεί γι’ αυτούς
αν επιβεβαιώθηκε
πως κάποτε αγαπήθηκαν.
Όμως
σε λίγους τα επιτύμβια
οι προτομές
τα πάνδημα μνημόσυνα
όπου τους φέρνουν ως παράδειγμα.
Οι περισσότεροι φεύγουν άπραγοι,
επιστρέφουν στο νεκρικό τους δωμάτιο.
Οι μητέρες τους που υπήρξαν παλαιότερα
φροντίζουν να το διατηρούν άθικτο.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

ΣΚΟΡΠΙΑ

Kάθονταν στο παγκάκι. Μιλούσαν ελάχιστα. Αυτό δεν θέλουμε όλοι; Μια γυναίκα να μοιράζεται τη σιωπή μας...


Κανείς και τίποτα δεν χαιδεύει καλύτερα

από το αεράκι του δάσους...