Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ/ DESESPOIR

Όταν μιας ώρας κέρδη τους 
ή το ετήσιο μέρισμα των μετοχών τους ισούνται ή ξεπερνούν μαζί όλους τους μισθούς της ζωής σου και τα έξοδα κηδείας 
όταν το χαρτζιλίκι των παιδιών τους τα σπορ αμάξια που τους αγοράζουν είναι όλα της ανεργίας τα επιδόματα όλα τα συσσίτια στους μαθητές που ο ένας μετά τον άλλο λιποθυμούν από ασιτία 
ή την ώρα που διαμοιράζεται το γάλα 
κι αλείβεται το ψωμί με φτηνή μαρμελάδα
 κρύβονται από ντροπή στις τουαλέτες των σχολείων 
να μη φανεί ότι δεν πήραν πρόγευμα 
ότι δεν είχανε λεφτά για την καντίνα 
διότι ο πατέρας τους κείτεται μήνες ανήμπορος 
σε κιτρινισμένο στρώμα 
ενώ η μητέρα τους καθαρίζει σκάλες 
την ώρα που οριστικά φυλλοροεί το απαλό της χάδι 
πάνω στο κρύο μάρμαρο 
όταν με την αφθονία των εδεσμάτων   
στις λαμπερές τους δεξιώσεις 
ένεκα νηπενθούς γαμήλιας επετείου 
(ή πένθιμης απώλειας προσφιλούς) 
επιτυχών εμπορικών συναλλαγών 
ή κολοσσιαίων συγχωνεύσεων 
διασκεδάζοντας με αυλικούς της εξουσίας 
κάνοντας γενναιόδωρες εισφορές 
για τις προεκλογικές τους εκστρατείες 
κρυφίως αλλά με στενοχώρια για την κατάσταση 
στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος 
θα μπορούσε να ταϊστεί ένα κομμάτι αυτού του πεινασμένου πλήθους 
που έρπει στιγματίζοντας ιστορικές πλατείες 
την ευπρέπεια της ηθικής τους 
κι αν τυχόν κάνει να σηκωθεί 
θα καταρρεύσει πέφτοντας σε προκατασκευασμένους ομαδικούς τάφους 
όταν εγώ χτυπημένος από επίμονη βρογχίτιδα 
πολύ καπνό και αδιάκοπη ροή απελπισίας 
τίποτα δεν μπορώ να κάνω για όλα αυτά 
και μόνο να γράφω μπορώ μόνο να γράφω ποιήματα 
λαξεύοντάς τα σε τόξα και στίχους 
τροχίζοντάς τους σε βέλη 
για να σημαδεύω χωρίς μάτια χωρίς μάτια πια 
τα απεχθή είδωλά τους 
δίχως κάποια έστω πιθανότητα επιτυχίας.
Quand une heure de leur gain
Ou le dividende annuel de leurs actions
Valent ou dépassent au total
Tous les salaires de ta vie
Et les dépenses pour les funérailles
Quand l’argent de poche de leurs enfants
Leurs voitures de sport qu’ils leur achètent
Représentent toutes les allocations de chômage
Tous les repas des étudiants
Qui l’un après l’autre de faim s’évanouissent
Ou au moment de la distribution du lait
Et que le pain est enduit de marmelade bon marché
Ils se cachent de honte
Dans les toilettes des écoles
Pour ne pas qu’on se rende compte
Qu’ils n’ont pas eu de déjeuner
Qu’ils n’avaient pas les sous pour la cantine
Parce que leur père croupit depuis des mois impuissant
Sur un lit jauni
Pendant que leur mère nettoie les escaliers
A l’heure où elle effleure une dernière fois
De sa caresse légère le marbre glacé
Quand avec la profusion de nourriture
Dans leurs réceptions lumineuses
Eu égard au deuil il y a cérémonie de mariage
Ou la perte tendrement endeuillée d’un être cher
Échanges commerciaux réussis
Ou fusions colossales
S’amusant avec des courtisans du pouvoir
Faisant des propositions généreuses
Pour leurs campagnes préélectorales
En cachette mais dans l’inquiétude
Pour l’état où se trouve le pays
On pourrait nourrir
Une partie de ce peuple d’affamés
Qui rampe en stigmatisant sur des places historiques
La bienséance de leur moralité
Et s’il fait mine de se lever
Il finira par tomber
Dans des tombeaux collectifs préfabriqués
Quand moi
Frappé par une bronchite qui dure
Beaucoup de fumée et d’écoulement ininterrompu de désespoir
Je ne peux rien faire pour cela
Je ne peux qu’écrire
Seulement écrire
Des poèmes sculptés en arcs
Et des vers aiguisés tels des flèches
Pour que je puisse viser
Sans yeux
Désormais sans yeux
Leurs répugnantes idoles
Sans même le moindre
Soupçon de réussite.



Traduction Marianne Catzaras

Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

«Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα μυστήριο και η μοναδικότητά του είναι ιερή. Τώρα ο άνθρωπος κινδυνεύει να μετατραπεί σε κλώνο κατά παραγγελία: συμπαθητικός, με γαλάζια μάτια, δραστήριος, αναίσθητος στον πόνο ή τραγικά έτοιμος να γίνει σκλάβος».

Ερνέστο Σάμπατο