Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

 
 Θέλει να γίνει

Τελευταία
τα σώματά μας
απόσταση διαρκώς επιμηκυνόμενη
τα συμπιέζει
εσύ στου φεγγαριού τη μια την άκρη
κι εγώ στην άλλη
μοιάζουμε με εναπομείναντες
συμπαντικής καταστροφής
όπου ο ένας
έτυχε να ’χει τον άλλο πλάι του.
Εσύ στου ύπνου τις τριανταφυλλιές
κι εγώ στα κυπαρίσσια
να μας χωρίζει
δάσος πυκνό
που οι καταιγίδες του
ξεσπούν σε μένα κατακέφαλα
την ώρα που στο μέτωπό σου
καλοκαιρία εμφανίζεται
—σε ποιον γελάς
και ποιος στον ύπνο σου σ’ αγγίζει;
Μα πιότερο
γεωγραφικά
μετράω την απόκλισή μας:
Εσύ μια λίμνη
που πιο βαθιά θέλει να γίνει
μέσα στον εαυτό της
κι εγώ φιλόδοξος σωρός
που θέλει
να συμπυκνωθεί και να ψηλώσει
να γίνει —δήθεν— όρος.        
 
 
[από τη συλλογή "Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης",
Εκδόσεις Φαρφουλάς]