Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

το καλύτερο ποίημα

Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος

Όταν μεγάλωνω, είμαι μαύρος
Όταν βγαίνω στον Ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν είμαι άρρωστος, είμαι μαύρος
Και όταν θα πεθάνω, θα είμαι μαύρος
Και εσύ, λευκέ φίλε μου
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, ασπρίζεις
Όταν βγαίνεις στον Ήλιο, κοκκινίζεις
Όταν κρυώνεις, μελανιάζεις (γίνεσαι μπλε)
Όταν φοβάσαι, κιτρινίζεις
Όταν είσαι άρρωστος, πρασινίζεις
Και όταν θα πεθάνεις, θα είσαι γκρίζος
Και αποκαλείς εμένα έχρωμο;;;

Oφειλή

Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,
πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο
αρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,
συστηματική υπόσκαψη κι έτοιμες νεκρολογίες
είναι σα να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.
Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ' τη ζωή άλλων,
γιατί η σφαίρα που της γλίτωσα δε χάθηκε
μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.
'Ετσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή
κι όσος καιρός μου μένει
σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν
για να τους ιστορήσω.